bioloyeehaw

AS ESPECIES INVASORAS E AS ESPECIES CLAVE 1. É inmoral abandonar a unha mascota. O animal abandoado morre xa que non está acostumada a ese ambiente. 2. O lobo non debería ser considerado unha especie invasora xa que está asentado no ecosistema galego. Se ataca a vacas, por exemplo, é por necesidade. 3. No Ebro, xa que aí é moi abundante. 4. En Galicia.

AS SUCESIÓNS ECOLÓXICAS 1. As sobreiras. 2. O solo da sucesión primaria nunca tivo vexetación, polo que é inmaturo. 3. Na secundaria houbo vexetación previa.         

A UTORREGULACIÓN DAS POBOACIÓNS 1. Coloniais (coral), familiares (chimpancé), sociais (abella) e gregarias (paxaros). 2. Comida, auga, espazo, luz, chan e nutrintes.

OS ECOSISTEMAS AUTORREGÚLANSE 1. O crecemento dunha poboación sen factores que o impedisen sería moi alto, coma se no crecemento da poboación se quitara a mortalidade. O elevado número de animais acabaría ca vexetación (xa que o sitio non creceu, só a poboación), e polo tanto o ecosistema xa non sería viable. 2. Cambiaría completamente o ecosistema, xa que facendo aos machos esteriles a poboación de mosquitos diminuiría e se perdería unha parte da rede trófica, ademais de que afectaría á estructura da rede trófica. Loita biolóxica.

RELACIÓNS TRÓFICAS NOS ECOSISTEMAS 1. Escollería unha rede trófica xa que todos os elementos do ecosistema aparecen. 2. 13'5 ----------- 100                                        1'35 ----------------- 100 X -------------- 10          X=1'35                    X -------------------- 10         X= 0'135

OS CICLOS DA MATERIA 1. Son terrestres o ciclo biolóxico do fósforo e o ciclo do nitroxeno, 2. Interveñen bacterias. 3. As nitrificantes transforman amoníaco en nitritos e posteriormente en nitratos. As desnitrificantes transforman os nitritos en nitróxeno atmosférico. 4. Os excrementos das aves acuáticas. Devolven o fósforo a os ecosistemas terrestres. En Andalucía.

OS ECOSISTEMAS NECESITAN MATERIA E ENERXÍA 1. Os que non son capaces de producir o seu propio alimento. Existen tres tipos (primarios, secundarios e terciarios). 2. NIVEL TRÓFICO 4: Gaivota NIVEL TRÓFICO 3: Salmón. NIVEL TRÓFICO 2: Sardiña NIVEL TRÓFICO 1: Plancto. 3. Porque a materia é limitada e a enerxía non. 4. Non, porque a materia xa se houbera acabado.

ADAPTACIÓNS AO MEDIO TERRESTRE E AÉREO  1. Os sacos aéreos son  unha extensión dos pulmóns das aves. Son similares á véxiga natatoria. 2. Porque non teñen que dixerir alimentos, senón que xa recibe os nutrintes do hóspede. Teñen garras, ventosas, etc. 3. Co letargo non se perden totalmente os sentidos, en cambio na hibernación sí. As marmotas hibernan e os osos están en letargo. 4. Cubertas de protección, sistemas de transporte máis fortes, as cascas dos ovos, a placenta...

ADAPTACIÓNS AOS FACTORES AMBIENTAIS 1. A vexiga natatoria é un órgano que teñen algúns peixes. Esta mediante a expulsión de aire regula o nado dos peixes. 2. As que afectan ao comportamento habitual dos paxaros. 3. Os peixes poden respirar baixo a auga xa que teñen branquias. Poden nadar grazas á forma do seu corpo (fusiforme), as aletas e a vexiga natatoria. 4. Terían menos, xa que facer a fotosintese é máis sinxelo e non teñen auga que expulsar. 5. Sons e ultrasons.

OS BIOMAS 1. Non. 2. Sí, en Almería. 3. Orquídeas: Bosque tropical. Liques: Tundra. Queiroas: Taiga. Sobreiras: Bosque caducifolio. 4. No tempo de inverno reducen a actividade xa que non é necesario.

OS FACTORES BIÓTICOS 1. Coloniais (coral), familiares (chimpancé), sociais (abella) e gregarias (paxaros). 2. Parella, espazo, alimento, auga e minerais. 3. Parasitismo. O parasito resulta beneficiado e o hóspede perxudicado. 4. Ambas consisten en conseguir un beneficio (ou non), pero as intraespecíficas son entre membros da mesma especie e as interespecíficas non. 5. Mutualismo. Os liques.

F ACTORES FÍSICOS, QUÍMICOS E EDÁFICOS 1. Os factores edáficos son os os telativos ao solo. Determinan a vexetación (e por consecuente a vida animal) dun ecosistema. 2. A osixenación da auga e a salinidade. 3. Dentro da auga, hai zonas nas que chega a luz (zonas fóticas) e nas que non (afóticas). 4. Rango de tolerancia: Abarca os límites nos que unha especie pode vivir. Nivel óptimo: Valor no que unha especie se desarrolla completamente.

OS FACTORES AMBIENTAIS DO ECOSISTEMA 1. O medio acuático é máis húmido, cousa que fai máis fácil a existencia de vida. Ademais a auga ten un efecto termorregulador, que fai que non haxa cambios de temperatura extremos. 2. Porque a vexetación cambia da mesma forma subindo de altura que aumentando a latitude. 3. Nas Illas Canarias e en Andalucía, xa que teñen un clima máis caluroso e seco.  4. A enerxía solar.

ECOSISTEMAS REPRESENTATIVOS DA NOSA CONTORNA 1. As zonas húmidas máis importantes de España son: Doñana (Andalucía), as Tablas de Daimiel (Cidade Real), a Lagoa de Gallocanta (Aragón e o Delta do Ebro (Tarragona). 2. A alga vermella vive en zonas nas que non hai moita luz, polo que desenvolveu un sistema polo cal se alimenta da auga. As plantas trepadoras desenvolveron a habilidade de trepar debido á falta de luz desde o solo. 3. Diferenzanse pola concentración de sal na auga. Na auga doce non hai practicamente auga, na salobre hai máis sal ca nos ríos pero menos ca na auga salgada, na que a concentración de sal pode chegar a un 18 por cento. 4. Polo clima canario e a humidade das illas.

A BIOSFERA E OS ECOSISTEMAS 1. Un sistema é un conxunto de elementos que se relacionan entre si de maneira coordinada. Un ecosistema é un tipo de sistema no que os elementos relacionados son organismos. 2. Os elementos da Terra que fan que haxa vida son: -A distacia á que está do sol (que fai que a temperatura sexa a adecuada) e a enerxía que proporciona. -Auga en estado líquido. 3. O biótopo: a luz artificial, a auga, o acuario e a decoración. A biocenose: os peixes, fungos, bacterias e as algas 4. A temperatura media do planeta. Isto é posible grazas á distancia á que está do Sol. 5. Si que poden cambiar ao longo do tempo, xa que as características poden cambiar ao longo do tempo. 6. Un bosque é unha comunidade, xa que nel conviven distintas especies que teñen unha relación de interdependencia entre si. Por exemplo, os coellos alimentanse de plantas.

AS PROBAS DA EVOLUCIÓN 1. Probas anatómicas (comparación de órganos en distintas especies), probas embriolóxicas (comparación de embrións de distintas especies), probas bioxeográficas (comparación da evolución de especies relacionadas entre sí en diferentes lugares) e paleontolóxicas (comparación de fósiles a esqueletos actuais). 2. Oliver, un chimpancé que según a cultura popular é un híbrido de humano e chimpancé O humano e o chimpancé. Non amosa diferenzas.

O XÉNERO HOMO 1. Homo habilis, Homo ergaster/erectus, Homo antecessor, Home de Neandertal, Homo sapiens e Homo sapiens sapiens. 2. O Homo erectus é a nomenclatura que recibe o Homo ergaster fóra de África.  Homo ergaster Homo erectus

OS PARENTES PRÓXIMOS DA ESPECIE HUMANA 1. Unha árbore filoxenética é un diagrama que representa a evolución dunha especie. As ramas representan a especie na que evolucionou outra.  2.  Os primeiros homínidos apareceron fai 4 millóns e medio de anos 3. A evolución humana é coma un río, especies aparecen e desaparecen para unirse ata chegar ao Homo sapiens sapiens. 4. O Homo naledi era unha especie de home achado en África. Caracterizabase polo seu cerebro pequeno e corpo grande. 5. A partir dos Austrolophitecus máis gráciles surxiron os primeiros Homo habilis.

NOVAS TEORÍAS EVOLUCIONISTAS 1. Denomínase así porque sintetiza as teorías de Darwin e as leis de Mendel con outros coñecementos máis recentes. 2. A variabilidade xenética fai a uns individuos máis capaces que outros cara a supervivencia pola selección natural. Os que non son tan capaces teñen que adaptarse ao medio. 3.  Esa teoría defende que non existen pasos intermedios, senón que a evolución ocorre a saltos e non por pasos.   4. O gradualismo defende que a evolución prodúcese pouco a pouco e o saltacionismo defende que isto non é correcto, que as especies evolucionan a saltos. O neutralismo defende que o azar é moi importante na evolución e a neutralidade dos cambios.

TEORÍAS EVOLUCIONISTAS 1.                                                          BASES DO LAMARCKISMO: 1. O uso fai o órgano. 2. As características hérdanse. 2. Porque foi refutada por Darwin e Wallace.  3. FUNDAMENTOS DO DARWINISMO: 1. Loita pola supervivencia 2. Variabilidade entre membros da mesma especie. 3. As especies evolucionan de forma continua e gradual..

OUTRAS TEORÍAS SOBRE A ORIXE DA VIDA 1. O fixismo defende que as especies non evolucionaron, que se mantiveron iguais desde o principio dos tempos. 2. É importante xa que se plantexa a validez dos fósiles.

TEORÍAS SOBRE A ORIXE DA VIDA 1. A teoría defende que a materia inerte se transforma de forma aleatoria en materia viva. Esta idea perdurou debido a que a relixión defende esta idea. 2. Redi colocou anacos de carne en tarros, un deles tapados, e observou que no tapado non naceran moscas e no outro sí. Para que se vira que a vida formouse porque as moscas puxeron ovos. 3. Pasteur. Ferveu caldo nuns matraces para esterilizalo, un fíxoo inaccesible para as bacterias e o outro non, o cal demostrou que a vida non se xera de forma instantánea. 4. https://youtu.be/6ZT33gqGg5M

MODIFICACIÓN XENÉTICA DE PLANTAS E ANIMAIS 1. O arroz dourado axuda a xente con deficiencia da vitamina A (o cal en algúns países axudaría a evitar a cegueira en nenos). https://youtu.be/beq-tgdBZnY 2. Permite facer transplantes de proteínas carentes nos humanos de animais. 3. Si, porque se prefire a saúde humana á vida animal. 4. Si, porque os xenes son herdables.

A ENXEÑARÍA XENÉTICA 1. A insulina obtíñase dos cabalos, que eran estabulados, para poder sacarlle a sangue dúas veces diarias. 2. Nas plantas é moito máis sinxelo, xa que non ten consecuencias éticas, cousa que non pasa nos animais. 3. Porque no páncreas é onde se produce a insulina.

A BIOTECNOLOXÍA E AS SÚAS APLICACIÓNS  1. Queixo, iogur, cervexa, lixivía e pan. 2. Os antibióticos prodúcense a partir de microorganismos.  3. Na fermentación natural o ADN non é modificado. 4. Se emprega a li pasa pancreática d o porco.

AS MUTACIÓNS E A SÚA IMPORTANCIA BIOLÓXICA. 1. A mutación xenética é a producida nunha cadea de nucleótidos. A cromosómica é producida por erros na gametoxénese. 2. Isto leva a mutacións xenéticas. Mutacións coma a polidactilia, a proxeria ou o síndrome de Marfan. 3. Si, xa que o cromosoma X pode ser transmitido ao bebé, en cambio un autosómico non poderá ser transmitido xa que non vai chegar ao bebé. 4. As mutacións sómicas son as causadas pola mitose, e as xerminais pola meiose. Sómicas: Osteodistrofia hereditaria de Albright, síndrome de Michaelis-Manz e o cancro. Xerminais: síndrome de Edwards.

XENES E CONTROL CELULAR 1. O código xenético determina a relación que terán as secuencias de tres nucleótidos (codón). Lisina. 2. ACGTAGGCAATTGGCT. 3. A tradución é un proceso polo cal se sintetizan proteínas nos ribosomas mediante a información contida nun ARNm. A transcrición é un proceso polo cal se crea unha copia de ARN mediante ADN. Na transcrición intervén o uracilo e na tradución o          . 4. ARNm: Leva información ao lugar onde se sintetizan as proteínas.

ADN E INFORMACIÓN XENÉTICA 1.  Porque se unha cadea ten un nucleotidos a outra vai ter o outro, polo que completa á cadea. 2. TTCGGTAAC 3. Se unha cadea ten un 20% de citosina, vai ter o mesmo porcentaxe de guanina. Polo cal vai a ter un 30% de timina e outro 30% de adenina. 4. A replicación é a creación doutra cadea de ADN mediante ADN existente. Denomínase semiconservadora xa que unha parte do ADN aínda se conserva.